“Vormeloos is de vorm”

In de lente van 2023, op een mooie Art retraite dag in Eindhoven, kregen wij, de deelnemers, een vraag. De vraag was “Wat geeft God jou als doorkijk naar je volgende stap in je creatieve reis met Hem?” Met deze vraag mochten we individueel een plekje zoeken op de locatie waar we die dag verbleven. We kregen de tijd om God deze vraag te stellen en te luisteren naar Zijn antwoord.

Ik kwam al lopende uit bij een hal met deuren, zo’n 5, allemaal groen, naast elkaar. Het was een hal naar de trappen en de lift maar er stond ook een oude houten kerkbank. Op deze kerkbank in die hal keek ik naar de groene deuren op rij, een soort verzameling bezemkasten. Waar de deuren voor waren en of ze in gebruik waren, was niet te zien. Ik voelde, dit is het plekje voor mij om te blijven. Met mijn schetsboekje op schoot en pen in de hand begon God te spreken en schreef ik mee.
“Ik hoef niet te weten wat er achter de deuren zit en in welke volgorde ze open gaan. Hij is de sleutel en Hij weet welke deur voor mij is. En wanneer de tijd is om ze te opende tijd is. Ik mag gewoon zijn, rusten in Hem, Hij heeft de tijd in Zijn hand.”
Opkijkend naar het raam in de hal zei Hij: “Kijk naar de ramen, kijk door de ramen, zie uit naar wat er komt!”  Net als Abram in Hebreeën, niet weten waar God je heen leidt maar wel op pad gaan, samen met Hem.

Op dat moment was er naast blijdschap, verwachting en de rust over deze zekerheden ook weer de vraag, maar wat is dat dan? De zekerheid dat Hij een plan heeft nam de onzekerheden over de inhoud niet weg. Het is heel fijn dat ik in zoveel creatieve uitingsvormen bekend en thuis ben, maar ook wat verwarrend, want wat is nu de bedoeling dat ik doe?
Hij antwoordde, het antwoord waarna ik niet meer dezelfde kon blijven. En het antwoord waar ik mezelf bijna dagelijks herinner. God sprak “Vormeloos is de vorm” , voor mij.

Hij is de vormgever, van mijn leven en dus ook de praktische inhoud.
Ik hoef niet te zoeken naar een bekende vorm, een “gangbare” vorm. Zoals de maatschappij vaak vraagt wat je precies doet, om dat toch in een kader te kunnen plaatsen. Precies, dat is nogal precies, waarom moet dat zo precies? Dit was voor mij een verademing! Het maakt niet uit. In wat ik doe en in wie ik ben bepaald Hij de vorm. Kijk naar de natuur, daar is een bloembol op de juiste tijd een groen blaadje, een stengel met wortels, een bloemknop, een bloem, en dan weer een bol. Het blijft een bloem, maar de vorm veranderd mee met de seizoenen. Allemaal op de bestemde tijd. Op de juiste tijd is het een stevige basis voor wat erna komt, zodat alles tot maximale bestemming komt.

Vanaf die dag, in die hal,  is er iets veranderd in mij, een vrijheid is gevestigd in me.
Vrijheid in mijn uitingsvormen, in mijn werk, in wat ik doe. Het kan allemaal naast elkaar, samengevoegd, om en om… Dat is wel geen duidelijk beroep, maar wel duidelijk wie ik ben. Ik ben een creatieve maker.
Eigenlijk is dat ook een mooi kader, voor wie ervan houd, creatief maker.
Mijn verontschuldigingen bad ik op dat moment uit, sorry dat ik een compromitterende houding aan heb genomen, dat ik het zelf wilde kaderen en kiezen, dat ik U niet vertrouwde.
Hij ziet het grote geheel, Hij weet waarom je eerst een periode verft en daarna schrijft, waarom je soms ineens muziek schrijft en dan weer met pastelkrijt aan de slag gaat. Voor alles is een tijd in Zijn grote geheel. Het grote geheel waarin alles op zijn plek valt, Zijn grote plan en bestemming.

Na die dag heb ik neon roze acrylverf gekocht, en heb ik een schetsboek apart gezet waarin ik niet mag gummen/scheuren/weghalen maar gewoon creëer in het moment. Zonder compromis en vorm aan de slag, Zijn hart door mijn handen op papier, doek, in muziek, beweging. Voor alles is een tijd, voor elke creatieve vorm, of een combinatie ervan. Zolang we maar de hand van de Maker vasthouden.

Geschreven door creatieve duizendpoot Tabitha Bouwman van TABARTZ. Meer lezen van Tabita?
Volg haar creatieve reis met God via INSTA @tabitha_tabartz